آزمایش GGT با عناوین ،(GGTP) Gamma-Glutamyl Transpeptidase، Gamma-GT و GTP نیز شناخته می‌شود.

آنزیم GGTP در انتقال اسیدهای آمینه و پپتیدها از غشای سلولی شرکت می‌کند و احتمالاً در متابولیسم گلوتاتیون نیز دخیل است.
بیشترین میزان این آنزیم در کبد و مجاری صفراوی وجود دارد.
همچنین کمترین میزان آن در کلیه، طحال، قلب، روده، مغز و غده پروستات وجود دارد.

هنگامی که کبد آسیب می‌بیند، GGT ممکن است به جریان خون نشت کند.
سطوح بالای GGT در خون ممکن است نشانه‌ای از بیماری کبدی یا آسیب به مجاری صفراوی باشد.
صفرا مایعی است که توسط کبد ساخته می‌شود و برای هضم غذا مهم است.

این آزمایش برای تشخیص اختلال عملکرد سلول‌های کبدی استفاده می‌شود و حتی کوچک‌ترین درجه کلستاز را به دقت نشان می‌دهد.
این آنزیم کبدی حساس‌ترین آنزیم، در تشخیص انسداد صفراوی، کلانژیت (التهاب مجاری صفراوی) یا کوله‌سیستیت (تورم و سوزش صفرا) است.

از آنجایی که این آزمایش نمی‌تواند علت بیماری کبدی را تشخیص دهد بنابراین همراه یا بعد از آن آزمایش آلکالین فسفاتاز (ALP) نیز انجام می‌شود.