آزمایش FBS ، سطح گلوکز (Glc) خون ناشتا را اندازه‌گیری می‌‌کند.
این آزمایش با نام‌های گلوکز پلاسما ناشتا (FPG)، قند خون ناشتا (FBS/FBG)، قند خون تصادفی، تست چالش گلوکز، تست تحمل گلوکز خوراکی (OGTT) نیز شناخته می‌شود.

گلوکز نوعی قند است که سلول‌های بدن انسان از آن به عنوان منبع اصلی انرژی استفاده می‌کنند.
از آنجایی که عوامل متابولیکی روی مصرف و ذخیره قند اثر دارند، میزان قند خون فرد و میزان توانایی بدن را برای فعالیت‌های متابولیکی نشان می‌دهد.
این میزان در شرایط متفاوت تغییر می‌کند و همیشه ثابت نیست و بعد از خوردن غذا بالا می‌رود.
به همین دلیل برای بررسی بیماری، قند خون ناشتا باید اندازه‌گیری شود.

انسولین و گلوکاگون ، اپی‌نفرین، تیروکسین و هورمون رشد روی متابولیسم گلوکز تاثیر می‌گذارند.

هورمون انسولین گلوکز را از جریان خون به سلول‌ها می‌فرستد تا به گلیکوژن، اسیدآمینه و اسیدچرب تبدیل شود.
در حالت ناشتا میزان گلوکز پایین بوده و در پاسخ به گلوکاگون تولید می‌شود در نتیجه گلوکاگون موجب افزایش سطح گلوکز می‌شود.

مقدار زیاد یا خیلی کم گلوکز در خون می‌تواند نشانه یک بیماری جدی باشد که عبارت‌اند از:

هیپرگلیسمی (سطوح بالای گلوکز)، مانند دیابت شیرین، سندرم کوشینگ، سو تغذیه، هایپرتیروئیدیسم و پانکراتیت حاد.
هیپوگلیسمی (سطوح پایین گلوکز) مانند دیابت نوع 1 و 2 ، هیپوتیروئیدیسم و بیماری آدیسون.

لازم به ذکر است که با افزایش سن میزان قند خون نیز می‌تواند افزایش یابد
بدین صورت که بعد از 60 سالگی هر سال میزان mg/dl 1 به قند خون اضافه می‌شود.